Jak już powszechnie wiadomo – kardiologia jest dziedziną medycyny, która zajmuje się schorzeniami i wadami układu sercowo-naczyniowego. Lekarz wyspecjalizowany w dziedzinie kardiologii zajmuje się diagnozowaniem wad wrodzonych i nabytych. Poza tym analizuje i przeprowadza badania EKG, echokardiografię czy echo serca – w celu ustalenia i przygotowania odpowiedniego leczenia i rehabilitacji. Tak przygotowany program dla pacjenta, mógłby pomóc mu z takim problemem łatwiej sobie poradzić.
Problemy kardiologiczne niosą za sobą szereg konsekwencji i obowiązek stałej kontroli. Wiele osób bagatelizuje nawet najmniejsze objawy, które mogą świadczyć o jakichkolwiek zaburzeniach w pracy serca. A takie objawy mogą wystąpić niezależnie od wieku – co też należy mieć na uwadze. Dlatego ważne są badania krwi przynajmniej raz do roku, mierzenie ciśnienia i kontrolowanie swojego zdrowia.
Choroby serca są niezwykle poważnym problemem, zwłaszcza wśród osób u których występują: miażdżyca, choroba niedokrwienna serca, nadciśnienie tętnicze, zawał.
Objawy świadczące o chorobie serca lub problemach kardiologicznych
Wśród najczęstszych objawów świadczących o chorobie serca można wymienić:
- ciśnienie krwi, zwłaszcza wysokie ciśnienie krwi powinno wzbudzić w nas niepewność tym bardziej jeżeli jest ono niebezpiecznie wysokie i utrzymuje się już kilka dni
- bezdech senny i problemy z oddychaniem
- zawroty głowy, które mogą świadczyć o tym, że serce nie pompuje wystarczającej ilości utlenionej krwi do mózgu
- zmęczenie
- ból w klatce piersiowej, który trwa nie więcej jak 15 minut i zaczyna się w klatce piersiowej a następnie promieniuje do ramion, szyi lub żuchwy
Ponadto można wyróżnić objawy skórne, które mogą świadczyć o chorobie sercowo-naczyniowej:
- widoczne, rozszerzone naczynia krwionośne
- plamica, sinica, wybroczyny i bolesne czerwone guziki (na stopach, udach, pośladkach czy nawet plecach)
- pajączki, czyli poszerzone żyłki, itp.
- plamy pod paznokciami
- utrata owłosienia
- nagły przyrost masy ciała
Skala SCORE (systematic Coronary Risk Evaluation) – to skala, którą lekarze stosują w ocenie ryzyka sercowo-naczyniowego. Skala ta bierze pod uwagę wiek, płeć, skurczowe ciśnienie krwi, stężenie cholesterolu całkowitego i to czy pacjent pali czy nie. Poza tym wśród czynników ryzyka znajdują się też otyłość, nadciśnienie, infekcje wirusowe i schorzenia autoimmunologiczne, cukrzyca czy nieprawidłowe stężenie lipidów i lipoprotein.
Powikłania chorób serca
Najczęstszym powikłaniem chorób serca są:
- udar mózgu – zwłaszcza w przypadku migotania przedsionków (np. na podłożu reumatycznej wady zastawkowej);
- omdlenia i encefalopatia (przewlekłe lub trwałe uszkodzenia mózgu);
- otępienia – na przykład naczyniopochodne, które wiąże się z powstawaniem ognisk niedokrwiennych mózgowia. W konsekwencji może wystąpić niedrożność naczyń;
- zawroty głowy – ich konsekwencją może być zbyt słaby przepływ w mózgu.
Serce pracuje nieprzerwanie przez całe nasze życie, dlatego tak ważne jest to, żeby o nie dbać. Co można zrobić, żeby pomóc naszemu sercu? Takich porad możemy znaleźć w internecie bardzo dużo.
Wśród najważniejszych można wyróżnić:
- częste ćwiczenia – wystarczy nawet wyjść jeden przystanek wcześniej i przejść ten kawałek na piechotę
- lepsze nawyki żywieniowe – nikt nie mówi o całkowitej zmianie diety, ale można ją wzbogacić o częstsze picie wody, spożywanie warzyw, zbilansowanie niektórych potraw itp.
- redukcja stresu – według naukowców wystarczy nawet 20 minut, żeby zredukować stres (na przykład poprzez spacer, spokojny oddech, medytację czy cokolwiek innego co pomoże Ci sobie poradzić z jego nadmiarem)
- dobra higiena jamy ustnej – co może niektórych zdziwić to choroba dziąseł może prowadzić właśnie do zwiększenia szansy na chorobę serca.
Zła diagnoza – błąd lekarza
Niestety zdarzają się sytuacje, gdzie lekarz błędnie zdiagnozuje lub nie zdiagnozuje wcale wady serca. Co w tym przypadku należy zrobić?
Prawem pacjenta jest otrzymanie świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej. Zgodnie z prawem błędna diagnoza lekarza powinna być objęta odpowiednią rekompensatą w postaci odszkodowania. Przede wszystkim ze względu na to, że zła diagnoza jest pogwałceniem praw pacjenta.
