Pacjent poszkodowany w wyniku błędu medycznego posiada prawo do dochodzenia konkretnych roszczeń. Może to być odszkodowanie, zadośćuczynienie oraz w konkretnych przypadkach renta. Najczęściej, powyższych roszczeń dochodzi się na drodze sądowej, w postępowaniu cywilnym.
W pierwszej kolejności niezbędna jest analiza dokumentacji medycznej. Pozwoli ona stwierdzić, w wyniku czyjego błędu medycznego doszło do powstania szkody. Ustalenie w wyniku czyjego zachowania doszło do powstania szkody oraz jakiego rodzaju była to szkoda — pozwoli na skuteczne sporządzenie pozwu.
Często, próba pozasądowego rozwiązania sporu nie przynosi zamierzonego efektu. Spowodowane jest to faktem, że ubezpieczyciel szpitala nie chce uznać roszczenia pacjenta. Innym powodem może być niesatysfakcjonująca wysokość odszkodowania proponowana przez ubezpieczyciela. W takiej sytuacji pacjent może dochodzić roszczeń na drodze sądowej.
Pozew o odszkodowanie kieruje się do właściwego (ze względu na siedzibę pozwanego) sądu rejonowego lub okręgowego. O tym, czy sprawę skierujemy do sądu rejonowego, czy okręgowego przesądza wysokość odszkodowania, które chcemy uzyskać.
Zgodnie z art. 17 pkt 4 KPC do właściwości sądów okręgowych należą sprawy o prawa majątkowe, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa siedemdziesiąt pięć tysięcy złotych.
Zatem, jeżeli odszkodowanie, które chcielibyśmy uzyskać wynosiłoby trzydzieści tysięcy złotych, pozew należałoby skierować do sądu rejonowego. Warto jednak zaznaczyć, że określona w pozwie wysokość odszkodowania nie jest dla sądu wiążąca. Ostatecznie to on będzie decydować o jego wysokości.
W toku postępowania cywilnego, sąd przeprowadzać będzie dowody z dokumentacji medycznej, rachunków oraz innych kluczowych dla sprawy pism. Jednocześnie może przesłuchać strony postępowania oraz świadków i biegłych.
Warto zaznaczyć, że dla spraw dotyczących błędów medycznych nie ma przewidzianego specjalnego trybu procedowania. Toczą się one na zasadach ogólnych, określonych w Kodeksie postępowania cywilnego.
